ได้อ่านบทความหนึ่งที่ถูกแชร์เป็นทอดๆในเฟสบุก เป็นเรื่องราวได้เปรียบเทียบคนทรนงตนมากเกินไปกับหมาขี้เรื้อน เมื่อได้อ่านจบแล้ว ทำให้เรารู้ว่าเราเองช่างเหมือนกับหมาขี้เรื้อนจริงๆ ไปอยู่ที่ไหนก็คิดว่าที่นั้นมันไม่ดีอย่างโน่น อย่างนี้ …..ก็ว่าไป…..ด้วยความที่อยากทำให้ที่ที่เราอยู่นั้น มีสภาพที่ดีขึ้นดีกว่าจากเดิม….ตั้งความหวังไว้สูงเกินไป….สิ่งที่เกิดขึ้นจริงมันไม่ได้เป็นอย่างที่เราหวังไว้…มันส่งผลกระทบกลับคืนมาทำร้านตนเอง เก็บมาคิดมากเอง…คิดน้อยใจเอง …เครียจเอง…เกิดความท้อแท้มากมาย……พอได้มาอ่านเรื่องนี้ก็ทำให้รู้ว่ามันอยู่ที่ตัวเราเองทั้งนั้น……ที่ไม่ยอมปล่อยวาง….ลืมไปว่าเราเป็นแค่คนทำงานด้านเอกสารเล็กๆเท่านั้นเอง ไม่ได้เป็นข้าราชการ ที่มีสิทธิ์มีเสียงมากพอที่จะเปลี่ยนแปลงอะไร……
บทความดังกล่าวมีดังนี้ค่ะ