เมื่อนั้น

พระสังข์ซ่อนอยู่ก็รู้สิ้น

พระแม่ไปป่าเป็นอาจิณ

จะใคร่ออกช่วยพระแม่เจ้า

เหนื่อยยากลำบากกายา

ไม่ว่าลูกน้อยเป็นหอยปู

พระคุณล้ำลบภพไตร

ไก่ป่าพาฝูงมากินข้าว

คุ้ยเขี่ยเรี่ยรายทั้งดินดาน

เยี่ยมลอดสอดดูทั้งซ้ายขวา

ออกจากสังข์พลันทันใด

กอบเก็บข้าวหกที่ตกดิน

เหลียวดูผู้ีคนชนนี

หุงข้าวหาปลาไว้ท่าแม่

ช่วยขับไก่ป่าประสาจน

ในจิตคิดถวิลทุกเวลา

สงสารผ่านเกล้าเป็นหนักหนา

กลับมาจนค่ำแล้วร่ำไร

อุ้มชูชมชิดพิสมัย

จะออกให้เห็นตัวก็กลัวการ

ของพระแม่เจ้าอยู่ฉาวฉาน

พระมารดามาเห็นจะร่ำไร

จะเห็นใครไปมาก็หาไม่

ฉวยจับไม้ได้ไล่ตี

ผันผินลอบลับขยับหนี

จะหนีเข้าสังข์กำบังตน

ดูแลจัดแจงทุกแห่งหน

สาละวนเล่นพลางไม่ห่างดู