บทที่ ๑ นิคมพจน์ กาพย์ห่อโคลง ซึ่งประพันธ์โดย พระยาอุปกิตศิลปสาร  ( นิ่ม กาญจนาชีวะ ) เนื้อความเป็นดังนี้

อย่า    นิยมสิ่งร้ายชอบ   ชมชั่ว

เห็น     สนุกทุกข์ถึงตัว     จึ่งรู้

กง       จักรว่าดอกบัว      บอกรับ เร็วแฮ

จักร     พัดเศียรร้องอู้       จึ่งรู้ผิดตน

อย่า     นิยมสิ่งทุกข์ เห็น    สนุกกลับทุกข์ทน

กง        จักรว่าบัวจน         จักร พัดตนจึงรู้ตัว

ว่า        โอ้เรานี้ชั่ว            ชอบกรรม ชั่วนา

เป็น      อกตัญญูทำ โทษไว้

ดอก     บัวยั่วเนตรนำ นึกชอบ

บัว        กลับเป็นจักรได้ ดั่งนี้กรรมสนอง

ว่า        โอ้ตัวเรานั้น เป็น อกตัญญูมัวหมอง

ดอก      บัวยั่วจิตจอง บัว ผิดปองเป็นจักรไป